My December

เดือนธันวาคม เดือนแห่งความหนาวเย็น เต็มไปด้วย ความสุข ถ้าเป็่นสมัยเรียนที่เชียงใหม่ เด็กๆจะไม่ชอบเดือนนี้เพราะเดือนที่กระหน่ำด้วยการสอบทั้ง ควิซเล็ก ส่งงานโน่นนี่นั่น หรือ มิดเทอม แต่ตอนนี้ทำงานแล้ว เป็นเดือนแห่งความเหงา งุงิ เพราะไม่ได้ไปแฮงค์เอาท์กะเดอะแกงส์
ถ้าคิดอย่างนี้แสดงว่าเราไม่มีความสุขกับชีวิตตอนนี้

แต่เหตุการไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมือวาน เราได้ส่งสคส สวัสดีไปใหม่ให้กับอาจารย์ อาจารย์โทรมาอวยพรปีใหม่เราน้ำตาแทบพราก แถมอาจารย์ยังทิ้งท้ายว่า การจบแค่ GP อย่างเดี่ยวสมัยนี้ไม่พอแล้ว ต้องหาทางเรียนต่อ ต้องอ่านหนังสือ จะเรียนต่อที่ไหนก็ได้ ขณะที่เราำกำลังหลงระเริง ทำให้เราเริ่มคิดได้ว่า เราควรจะมองอนาคตต่อไปได้แล้ว อย่าทำให้อาจารย์ พ่อแม่หรือใคร ผิดหวังในตัวเรา ตอนนี้บ้าเพลง บ้าดารา บ้าได้แต่ห้ามละทิ้งความฝัน ไม่มีใครอยู่เฉยๆ และ จะ success ได้ มาสู้ต่อคะ ตังเก็บไว้ ไม่ได้ต้องซื้อสมาท์โฟนก็ได้ เก็บไว้เรียนต่อ เห้อ แต่กิเลสอ่ะเนาะ แค่ ซีดี เดอะมูสสุดรักก็ปาไป 15 อัลบั้มแล้ว ใจมันคุมไ-ม่ได้จริงๆ uncontrolled ไปเลย


เราให้รางวัลกับชีวิตมาเยอะแล้วนะคะ แล้วไม่ให้รางวัลกับคนที่รักเราบ้างหรือ

สู้คะ เราต้องสู้ เราต้องเรียน ต้องให้สังคมคะ อย่าหยุดอยู่กับการหลงระเริงแบบนี้


คืนกำไรกับสังคม บ้างคะ ต้องรีบสมัครเรียน เพื่อพ่อแม่ ตัวเอง นะคะ


เพลงวันนี้ ร่มสีเทา ของ วัชราวลี ไม่ก็ lonely day ของ phantom planet

เก็บตังเรียนต่อกัน ที่รัก


ป่าน